استفاده از بسپارها در صنایع مختلف از دهه 50 میلادی آغاز شد. صنعت لوله نیز از این مقوله خالی نماند. لوله های پلی پروپیلن که به لوله سبز معروفند (زیرا اولین عرضه کننده این نوع لوله ها Green Pipe بود)، به سرعت جای خود را در صنعت تاسیسات باز کردند و به واسطه مزایایی که داشتند رقیب جدی لوله های گالوانیزه شدند. مزایای اصلی این لوله ها عبارتند از:
1- عدم خوردگی و پوسیدگی از جداره های داخلی و خارجی که باعث طول عمر زیاد لوله می شود.
2- رسوب پذیری کم.
3- وزن کم
4- نصب سریع و آسان
5- صافی سطح نسبتا مناسب که باعث کاهش افت فشار در طول لوله می شود.
6- ارزان بودن لوله
7- زیبایی نسبی برای لوله کشی روکار
اما با فزونی یافتن مصرف این لوله ها، معایب آن نیز کم کم آشکار شد. مهمترین معایب لوله های سبز عبارتند از:
1- ضریب انبساط طولی زیاد: این مسئله به هنگام عبور آب گرم باعث افزایش طول قابل ملاحظه لوله می شود و از آنجائیکه لوله بین دو اتصال محبوس است باعث ایجاد تنش در محل اتصالات و همچنین تاب برداشتن لوله می گردد و به مرور زمان باعث ایجاد شکستگی در این نواحی می گردد.
2- عدم تحمل فشار و دمای بالا
3- مقاومت مکانیکی پائین
4- عدم شکل پذیری
5- نفوذ اکسیژن از جداره لوله ها و ایجاد جلبک در داخل لوله