بر اساس آنچه تا کنون گفت شد، برای مصارف مختلف که در ادامه متن آمده است، لوله های زیر پیشنهاد می شود:
1- آب سرد بهداشتی: لوله های سه لایه پکس، 5 لایه PERT-Al-PERT و 5 لایه PEX-Al-PEX
2- آب گرم بهداشتی: 5 لایه PEX-Al-Pex
3- گرمایش از کف: لوله های سه لایه پکس، 5 لایه PERT-Al-PERT و 5 لایه PEX-Al-PEX
4- آب سرد سرمایشی: لوله های سه لایه پکس، 5 لایه PERT-Al-PERT و 5 لایه PEX-Al-PEX
5- آب گرم شوفاژ: PEX-Al-PEX
مهمترین مزایای لوله های 5 لایه عبارتند از:
1- وزن کم
2- تحمل فشار و دمای بالا
3- صافی سطح بالا (افت فشار کم)
4- ضریب انبساط طولی پائین: بواسطه وجود لایه آلومینیوم و 2 لایه میانی در دو طر ف آن که نقش چسب را بازی می کنند، لایه های بسپار داخلی و خارجی نمی توانند انبساط طولی بیشتر از انبساط طول آلومینیوم داشته باشند. در نتیجه ضریب انبساط طولی لوله های 5 لایه در حدود ضریب انبساط طولی فلزات می باشد.
5- نصب راحت و آسان
6- زیبایی مناسب جهت لوله کشی روکار
7- ضایعات و دور ریز کم به علت کلاف بودن لوله
8- مقاومت بالا در برابر خوردگی سطوح داخلی و خارجی
9- عدم رسوب پذیری در لایه داخلی
10- عدم نفوذ اکسیژن از جداره ها
11- قابلیت شکل پذیری
12- صرفه اقتصادی
13- عدم تاثیرگذاری بر خواص آب شرب
14- مقاومت در برابر نشست های ساختمان و زلزله
15- مقاومت و سکوت در برابر ضربه قوچ
16- قابلیت استفاده برای مواد شیمیایی
17- قابلیت استفاده برای انواع تاسیسات و گرمایش از کف
18- دوستدار محیط زیست
لوله های تک لایه پکس یا سه لایه دارای لایه محافظ در برابر نفوذ اکسیژن، نسل بعدی لوله ها هستند. مزایای این گروه عبارتند از:
1- عدم خوردگی و پوسیدگی از جداره های داخلی و خارجی که باعث طول عمر زیاد لوله می شود.
2- رسوب پذیری کم.
3- وزن کم
4- نصب سریع و آسان
5- صافی سطح نسبتا مناسب که باعث کاهش افت فشار در طول لوله می شود.
6- اقتصادی بودن به واسطه ارزانی نسبی لوله، طول عمر بیشتر نسبت لوله های PP و نداشتن دور ریز بواسطه کلاف بودن لوله.
7- زیبایی نسبی برای لوله کشی روکار
8- عدم نفوذ اکسیژن از جداره خارجی (مخصوص لوله های 3 لایه دارای Oxygen Barrier).
9- شکل پذیری نسبی
و اما معایب این لوله ها عبارتند از:
1- ضریب انبساط طولی زیاد: این مسئله همچنان در این گروه نیز معضل مهمی به شمار می آید.
2- عدم تحمل فشار و دمای مناسب: هرچند تحمل فشار در دمای بالا نسبت لوله های سبز افزایش چشمگیری دارد ولی هنوز برای استفاده در سیستم لوله کشی شوفاژ توصیه نمی شود.
3- مقاومت مکانیکی نسبتا پائین.
استفاده از بسپارها در صنایع مختلف از دهه 50 میلادی آغاز شد. صنعت لوله نیز از این مقوله خالی نماند. لوله های پلی پروپیلن که به لوله سبز معروفند (زیرا اولین عرضه کننده این نوع لوله ها Green Pipe بود)، به سرعت جای خود را در صنعت تاسیسات باز کردند و به واسطه مزایایی که داشتند رقیب جدی لوله های گالوانیزه شدند. مزایای اصلی این لوله ها عبارتند از:
1- عدم خوردگی و پوسیدگی از جداره های داخلی و خارجی که باعث طول عمر زیاد لوله می شود.
2- رسوب پذیری کم.
3- وزن کم
4- نصب سریع و آسان
5- صافی سطح نسبتا مناسب که باعث کاهش افت فشار در طول لوله می شود.
6- ارزان بودن لوله
7- زیبایی نسبی برای لوله کشی روکار
اما با فزونی یافتن مصرف این لوله ها، معایب آن نیز کم کم آشکار شد. مهمترین معایب لوله های سبز عبارتند از:
1- ضریب انبساط طولی زیاد: این مسئله به هنگام عبور آب گرم باعث افزایش طول قابل ملاحظه لوله می شود و از آنجائیکه لوله بین دو اتصال محبوس است باعث ایجاد تنش در محل اتصالات و همچنین تاب برداشتن لوله می گردد و به مرور زمان باعث ایجاد شکستگی در این نواحی می گردد.
2- عدم تحمل فشار و دمای بالا
3- مقاومت مکانیکی پائین
4- عدم شکل پذیری
5- نفوذ اکسیژن از جداره لوله ها و ایجاد جلبک در داخل لوله